Περιγραφή
Οπισθόφυλλο (αντί περίληψης)
Με λένε Ροδάνθη και είμαι καλά. Έτσι δε λέμε όλοι εμείς που έχουμε ταμπουρωθεί σε μια ζωή ρουτίνας, τάξης και ασφάλειας, χωρίς πάθη και χωρίς εκπλήξεις; Με λένε Ροδάνθη κι είμαι είκοσι εννιά χρονών. Δεν είμαι παντρεμένη, δεν έχω καν σχέση. Δεν έχω παιδιά, ούτε σκύλο, ούτε γάτα. Δεν έχω δεσμεύσεις και δεν έχω υποχρεώσεις. Με μια λέξη είμαι ελεύθερη! Μια όμορφη λέξη που χρησιμοποιούν όσοι είναι μόνοι, σαν αστραφτερή διαφήμιση για οδοντόκρεμα, για να καλύψουν τις νύχτες δίχως τέλος, μ’ έναν κουβά παγωτό στο χέρι για να ζεστάνει την καρδιά τους. Τι “κακό” θα μπορούσε να μου συμβεί; Μια μοιραία συνάντηση, μια μοιραία πτώση, και ο τακτοποιημένος, κενός μου κόσμος θα γυρίσει ανάποδα. Ένας Θεός ξέρει που θα με οδηγήσει μια ατελείωτη σειρά από φαινομενικά αναπάντεχες συμπτώσεις. Ένας Θεός; Όχι! Μάλλον τρεις Μοίρες, που σαν παιχνιδιάρες γάτες, αποφάσισαν να κάνουνε κουβάρι το νήμα της δικής μου ζωής!
Βιογραφικό Μαρία Παπαπαναγιώτου
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Βόλο. Σπούδασα λογιστική αλλά ποτέ δεν την ακολούθησα.
Λατρεύω τους γιους μου, αγαπώ τα σκυλιά και τους ανθρώπους με χιούμορ. Πιστεύω πως το χιούμορ μαρτυράει αυτοσαρκασμό και αυτογνωσία. Και πως επίσης είναι ένα μέσο να δώσει χρώματα στον κόσμο. Το σκράμπλ, το περπάτημα και οι στίχοι που σκαρώνω κατά καιρούς είναι οι διέξοδοί μου από την καθημερινότητα. Μου αρέσει επίσης να δίνω μορφή στη φαντασία μου κατασκευάζοντας διάφορα αντικείμενα χρήσιμα και μη προσφέροντάς τους μια νέα ζωή όταν έχουν χάσει τη δική τους.
Η Ροδάνθη – της Μοίρας μου καμώματα είναι η πρώτο μου βιβλίο που βγαίνει από το συρτάρι για να ταξιδέψει και να γνωρίσει τον κόσμο.
Sofia dere –
Η Ροδάνθη έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με το σύμπαν. Ένα σύμπαν που της έχει φερθεί άδικα, που της έδωσε χρυσές ελπίδες και μετά την πρόδωσε, που της χάρισε δέκα για να της πάρει εκατό. Ένα σύμπαν που συνωμότησε, όχι για να τη βοηθήσει να πετύχει, αλλά για να την καταστρέψει.
Η Ροδάνθη ζει μονίμως κάτω από ένα μαύρο σύννεφο. Ένα σύννεφο που της κρύβει τον ουρανό, που της σκοτεινιάζει το μέλλον. Ένα σύννεφο που έχει συσσωρεύσει μέσα του τα δάκρυα μιας ζωής, και δεν τ’ αφήνει να ξεχυθούν σε μια λυτρωτική βροχή.
Η Ροδάνθη ζει σ’ ένα κρεμασμένο κλουβί. Ένα συναισθηματικό κλουβί, στο οποίο η ίδια παγιδεύτηκε για να μην τη φάει η γάτα. Κάθεται στη μέση του, για να μην την πιάσει ίλιγγος, πάντα με τον φόβο μην πέσει παρακάτω. Την πόρτα του κλουβιού, την κοιτάζει με μελαγχολία, έχοντας χάσει το κλειδί, έχοντας ξεχάσει πως ποτέ δεν ήταν κλειδωμένη.
Κι όμως η Ροδάνθη χαμογελάει, αγαπάει τη ζωή, αν κι αυτή, από εγωισμό δεν της το ανταποδίδει. Αγαπάει τους ανθρώπους, προσπαθεί να τους κερδίσει με το πνεύμα της. Όμως είναι βιαστική, άγαρμπη, άγουρη κι ο συνεχής αυτοσαρκασμός, όταν δεν πηγάζει από γνώθι σαυτόν αλλά από έλλειψη αυτοεκτίμησης, μόνο τον περίγελο μπορεί να προκαλέσει. Πέφτει από παράπτωμα σε ατόπημα κι από ολίσθημα σε ατύχημα. Αντί να ρίξει γέφυρες, υψώνει ένα αόρατο τείχος που κρατάει τους άλλους μακριά.
Κι όμως η Ροδάνθη έχει άγνωστες πτυχές, κρυφά ταλέντα και ξεχασμένα χαρίσματα. Θα μπορούσε να προσφέρει, να πετύχει, να διαπρέψει. Θα μπορούσε ακόμα και να αγαπηθεί. Αρκεί κάποιος να την προσέξει και να της δώσει σημασία. Κάποιος να την δει, όχι με συμπόνια, αλλά με γνήσιο ενδιαφέρον. Κάποια ψυχή που θα θελήσει να σπάσει τον πάγο για να φτάσει στην πηγή. Υπάρχει όμως αυτή η ψυχή; Ναι υπάρχει, και την λένε Μαρία Παπαπαναγιώτου.
Η συγγραφέας γνωρίζει τη Ροδάνθη, όπως κι εγώ, όπως κι εσείς. Η Ροδάνθη ζει ανάμεσα μας, στην ίδια πόλη, στην ίδια πολυκατοικία, στην διπλανή πόρτα. Έχει χίλια ονόματα, χίλια πρόσωπα, όμως είναι πάντα η Ροδάνθη, αν και κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τι κρύβεται πίσω από την πόρτα της ζωής της. Η Συγγραφέας ξέρει πως αξίζει την προσοχή μας και χρειάζεται τη βοήθεια μας -αν και η ίδια ποτέ δε την αναζητεί. Η Μαρία Παπαπαναγιώτου έχει καρδιά, και χρειάζεσαι μια καρδιά για να αναγνωρίσεις μίαν άλλη. Αποφάσισε να απλώσει το χέρι στη Ροδάνθη, να την πιάσει σφιχτά και να την τραβήξει στο φως, ακόμα κι αν χρειάστηκε να στήσει η ίδια τους προβολείς.
Η Ροδάνθη είναι η ιστορία μιας γυναίκα που αναγεννιέται στη ζωή. Ήρθε η ώρα να σηκώσει το ανάστημα της και να κοιτάξει τη Μοίρα της στα μάτια. Μια Μοίρα, παντοδύναμη θεά, που η αθανασία έχει προικίσει με αιώνια ανωριμότητα αντί να της διδάξει τη σοφία των χρόνων. Μια μοίρα που παίζει με τους ανθρώπους, όπως ένα κακομαθημένο κοριτσάκι παίζει με τις κούκλες του. Η Ροδάνθη όμως δεν είναι μαριονέττα, έχει πνεύμα, έχει ψυχή, είναι γυναίκα. Μόλις θα σκίσει τον μανδύα του πεπρωμένου που την έχει κάνει αόρατη, θα γυρίσει τα κεφάλια, θα αγγίξει τις καρδιές, θα γεννήσει τον έρωτα, και χωρίς φόβο πλέον, θα ανοίξει την αγκαλιά της για να τον αποδεχτεί.
Το βιβλίο της Μαρίας Παπαπαναγιώτου είναι ένας ύμνος στην ελευθερία, σαν την κορυφαία κατάκτηση του θαύματος που λέγεται ζωή, σαν την ανεξίτηλη υπογραφή της ανθρώπινης φύσης. Ένα άσμα στην αιώνια γυναίκα, τη γυναίκα-κόρη, τη γυναίκα-σύντροφο, τη γυναίκα-μάνα. Μια ωδή στη λυτρωτική δύναμη του έρωτα, το λίκνο των γιγάντων. Γιατί όταν μια γυναίκα αγαπάει, κανένα χτύπημα της Μοίρας δε μπορεί να την σταματήσει, καμία προσταγή των Θεών δε μπορεί να την λυγίσει. Η Ροδάνθη αποφάσισε να διεκδικήσει το δικαίωμα της στην ευτυχία, και θα τα καταφέρει, ακόμα κι αν πρέπει ν’ αντιμετωπίσει όλους τους κεραυνούς του Διός!